Երեկ ու այսօր

Ես այնքան շատ եմ,
Շատ եմ եղել ես,
Ու դեռ կլինեմ
Դեռ ես չեմ հատել,
Ես դեռ չեմ վատնել
Իմ ժամանակը:
Ու դու միակն ես
Ում ես չեմ ասել,
Որ ես կարող եմ`
Հողմերը սանձել,
Սրտաբուխ հրճվել,
Մանկան պես լացել,
Ձայնի պես լռել,
Գոռալ համրի պես:
Ես այնքան շատ եմ,
Շատ եմ եղել ես,
Հաճախ այրվել եմ
Խարույկի նման,
Կամ մոմի նման,
Լույս եմ տվել ձեզ,
Ու ես շատ գոհ եմ,
Որ չեք հանգցրել
Կրակըս ջրով,
ԵՎ մոմըս թողել եք
Մինչև հաջորդ լույս,
Կանացի մի շունչ է մարել ինձ զգույշ,
Որ նորից վառի մութն ընկնելուն պես:
Ես այնքան շատ եմ,
Շատ եմ եղել ես,
Այն բառերի պես,
Որոնք չեն ասվել,
Որ կուտակվելով երգ դառնան մի օր,
Ու խոսեն, խոսեն ինձանից առաջ,
Բազմակետելով առաջ ու հետո...
Ես այնքան շատ եմ,
Շատ եմ եղել ես,
Կարողացել եմ ցասումըս զսպել,
Ճիշտ մինչ այն պահը`
Երբ հրաբուխն է զարթնում խոր քնից:
Ես կարողացել եմ երազներ հսկել,
Որ այնտեղ երբեք, ոչ ոք չմտնի
Ու ձեր անուրջը սովորի թռչել,
Ծեր ձանձրույթը սովորի հրճվել,
Ես աղմուկը ռետինով եմ ջնջել,
Որ կարողանաք ձայնով նկարել,
Ներկով սուզվել հոգու ջուրը ջինջ,
Թանաքով հպվել նրանց շուրթերին,
Ում կարոտը ձեր կարոտի պես
Կարողանում է համբուրել թուղթը:
Ես այնքան շատ եմ,
Շատ եմ եղել ես,
Ու դու միակն ես
Ում ես չեմ ասել.
Որ ինչպես երեկ,
Ես այսօր ևս կարող եմ սիրել:
26/10/06թ.