воскресенье, 21 июня 2009 г.

Կապույտը

Քո աչքերի գույներով, ես երկինքը ներկեցի,
Թող բոլորը տեսնեն քեզ`
Այն աչքերին, որ նայում էին հաճախ ինձ:
Քո ձեռքերի ջերմությամբ
Գարնան զեփյուռն է շոգել,
ԵՎ ինձ ծանոթ` քո վեհությամբ,
Նազով պարել ու շոգելով,
Ինքն էլ գուցե քիչ հոգնելով,
Ծոցն է մտել մերկ մի ծառի`
Մտել հոգին ու կեղևը,
ԵՎ ծաղկել է ողջ աշխարհը,
Ու բողբոջն է դարձել պտուղ,
Նայիր, տաք է և արևը`
Քո ձեռքերն են մեղավոր:
Քո խոսքերի արագությամբ,
Մեծ գետերն են գնում հավերժ,
Ժամանակն է անհետադարձ
Հոսում բոլոր ջրերի հետ:
Հնչիր, խոսի~ր, ավելի վա~րժ,
Սակայն այնպես արա, որ չհոսեն
Այս ջրերը երկինք ի վար,
Աչքերն ի վար` զույգ երկնքիդ:

07թ.

Комментариев нет:

Отправить комментарий